νόμιζα ότι κάτι ήξερα
έρχεται το κρύο
φεύγει
έρχεται η νύχτα
αξεχώριστη από τη μέρα
οι άνθρωποι εδώ κι εκεί
πέφτουν να αρπάξουν
ότι μπορούν
κι εγώ σβηστός παρακολουθώ
από τα υψίπεδα
τους ήχους, τα φώτα
και τη δροσιά
κοίταξα μέσα από το κρύο
χαμογέλασα
δάκρυσα
ή για να το πω σωστά
ήθελα να δακρύσω
κι όλα αυτά
γιατί γίνονται;
έτσι κι αλλιώς
η ζωή αδιάφορα
σπαταλά την ομορφιά
κι εμείς
τώρα και πάντα
χθες, προχθές, σήμερα
την ώρα του δειλινού ή του ύπνου
στέλνουμε κύματα αγάπης
η θάλασσα είναι απέραντη
πως να την ταξιδέψεις μοναχός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου