δεν τον
γνώριζα,
είχα ακούσει για αυτόν από κοινούς
φίλους στην αθήνα. μου τηλεφώνησε η
νατάσσα «θέλει να έρθει για να φωτογραφίσει
τους κατοίκους του νησιού με φόντο ένα
λευκό χαρτί που έχει. είναι πολύ καλός,
θα δεις που θα γίνετε φίλοι· δεν μιλάει
ελληνικά, αν μπορείς να τον βοηθήσεις,
να γνωρίσει ανθρώπους και κάπου να
μείνει. δεν έχει κινητό, του έδωσα το
μέιλ σου, θα επικοινωνήσει μαζί σου για
να βρεθείτε. μην ανησυχείς για τα αγγλικά,
αυτός ταξιδεύει συνέχεια και βρίσκει
τρόπο να συνεννοηθεί».
μου τηλεφώνησε
η φαρμακοποιός του χωριού, ήμουν στην
πόλη «είναι εδώ ένας γερμανός φωτογράφος
και σε ψάχνει» δώσαμε ραντεβού στην
πλατεία του χωριού. με περίμενε στο
καφενείο, χαιρετηθήκαμε, του είπα να με
ακολουθήσει ως την παραλία που ήταν το
σπίτι. του έδειξα το σπίτι που θα έμενε,
μου έφερε κάτι πράγματα που είχα
παραγγείλει από την αθήνα. του χάρισα
ένα βιβλίο, έφερε ένα κουτί με μεγάλες
φωτογραφίες -σαράντα επί εξήντα- το
άνοιξε με προσοχή «είναι τυπωμένες στο
χέρι, διάλεξε όποια θέλεις». ήταν τοπία
και πορτρέτα από την κίνα, τη νορβηγία,
τη ρωσία, το μεξικό, την αμερική. διάλεξα
ένα τοπίο από τη
νορβηγία, μου είπε
πού
τραβήχτηκε αλλά δεν πολυκατάλαβα, πάτησε
την όμορφη σφραγίδα του και έγραψε
«NORWAY 2015».
χαμογελάσαμε
και χαιρετηθήκαμε.
έμεινε σχεδόν
δυο μήνες στο νησί, σπάνια κοιμόταν στο
σπίτι, προτιμούσε τη σκηνή του,
που ήταν προσαρμοσμένη
πάνω στο λάντ ρόβερ· το αυτοκίνητο –
σπίτι του τα τελευταία χρόνια που
ταξιδεύει. όλο αυτό το διάστημα,
φωτογραφίσαμε,
περπατήσαμε, με βοήθησε σε δουλειές,
φάγαμε και ήπιαμε μαζί.
νομίζω ότι
του άρεσε πολύ το νησί, γνώρισε πολλούς
ανθρώπους, θέλει να επιστρέψει τον
σεπτέμβρη, κι αν κάποτε
τα καταφέρει θέλει να αγοράσει σπίτι.
