σχεδόν σε όλες τις εργασίες πρέπει να αντιμετωπίσεις τον άλλο· στο χωριό, ο άλλος είναι συνήθως γνωστός, μαζί του κουβαλά την ιστορία του, η οποία, χωρίς να το θέλεις, σαν φωτοστέφανο τον συνοδεύει· οι κινήσεις και τα λόγια του σπάνια ξεφεύγουν από την ήδη διαμορφωμένη εικόνα του· στη μικρή κοινωνία του χωριού ο καθένας παίζει το γνωστό του ρόλο και είναι δύσκολο να ξεφύγει από αυτόν· κινείται με ασφάλεια στον οικείο του χώρο και στον κυκλικό του χρόνο, συνηθίζει στην επανάληψη και φοβάται τις αλλαγές, γνωρίζει πολλά περισσότερα από αυτά που χρειάζεται ο καθημερινός του ρόλος αλλά μάλλον δεν του έχουν χρειαστεί ποτέ και σχεδόν τα έχει ξεχάσει.
οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι έχουν στοιχίσει τις φιλοδοξίες τους στα όρια του χωριού ή του νησιού· κοινωνία προφυλαγμένη στην ασφάλεια που είναι καταχωρημένη στο συλλογικό ασυνείδητό της, δεν επιτρέπει, χωρίς να χρειαστεί να το δηλώσει, να κινηθεί τίποτα· το ερώτημα ποιο είναι το νόημα της ζωής δε χρειάζεται να απαντηθεί, γιατί όλα πατούν πάνω στον άχρονο χρόνο της μικρής προφυλαγμένης κοινωνίας· μονάδα μέτρησης είναι πάντα τα τέσσερα χιλιόμετρα του χωριού από τη θάλασσα.
απόσπασμα από το βιβλίο
το χωριό | γιάννης κωσταρής | εκδόσεις το ροδακιό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου