25 Απρ 2012
20120425 γιατί φωτογραφίζω;
προσπαθώντας να καταλάβω τη θέση μου ανάμεσα στην πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι και τη φωτογραφική τεχνολογία -πρόγραμμα- που σαν ενδιάμεσος επεξεργάζεται το βλέμμα μου,
αφήνω "άφωνες" τις φωτογραφίες, χρησιμοποιώντας ελάχιστα την αφηγηματική τους δυνατότητα
και -εκτός από τεκμήρια ματαιοδοξίας- προσπαθώ να τις διαχειριστώ σαν τεκμήρια σεμνότητας,
δηλαδή δεν θέλουν να αποδείξουν ότι ήμουν στο οποιοδήποτε "εκεί", αλλά να αναρωτηθούν αν ήμουν οπουδήποτε "εντός" του δικού μου κόσμου, τακτοποιώντας το χάος σε ευγενή πραγματικότητα
φυσικά πολλές φορές (τις περισσότερες), ευθυγραμμισμένες με το φωτογραφικό πρόγραμμα, αποκλίνουν από τις δικές μου προθέσεις και εικονογραφούν το προφανές
Η 20120425
αποσπασματικές σκέψεις περί φωτογραφίας σε συνέχειες
περισσότερα στη σελίδα τίποτα
20120422 κακαρέλια
με το τελευταίο φως καθόμουν έξω από το μαγαζί των γονιών μου, δεν φαινόταν άνθρωπος
ησυχία, μπορούσα να ακούσω και τον παραμικρό ήχο
η φωνή του όμως καθαρή, βροντερή και παρατεταμένη συντάραζε τις πέτρες
"καλάα ψάαααααααααρια" ήταν ο ψαράς από τα νένητα
σταμάτησε το αυτοκίνητο του μπροστά μου
για 1-2 λεπτά φώναζε χωρίς να φανεί κανείς, τραβούσε τόσα πολλά δευτερόλεπτα την πρώτη συλλαβή που δεν μπορούσες να καταλάβεις
ήρθε ο πρώτος πελάτης, μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει φάει τη ζωή της στα δίκτυα και τη θάλασσα, στο πρόσωπο της, φωτογραφία, η μελαγχολική της αποφασιστικότητα και γνώση
"πόσο τα 'χεις;"
"3,5 τα ψηλά, 5 τα χοντρά, α σου βάλω 2 κιλά;"
"ε-θέλω, 3 ευρώ τα κακαρέλια! σιγά μην τα πουλήσεις, τι α τα κάμεις που α σου μείνουνε;"
"άντε πάρε 2 κιλά με 6"
"τίποτις ε μπαίρνω, δώσμου 2 κιλά με 5" του λέει με τη θλιμμένη της σιγουριά
"εντάξει, εντάξει ότι πεις" τις τα ζυγίζει χαμογελαστός και πάει να ρίξει ένα στις γάτες που είχαν μαζευτεί
"άστω!", του το παίρνει από το χέρι, "σιγά μην τ' αφήκω σε τούτη, α το ρίξω στη δικιά μου"
λέει και φεύγει
χαμογελώντας ακόμα ο ψαράς, πιάνει 2-3 ψαράκια και τα ρίχνει στις γάτες
ο επόμενος πελάτης χωρίς παζάρια πήρε 2 κιλά των πέντε ευρώ
κι ο επόμενος ενάμιση κιλό των τριών ευρώ
συνέχισε να φωνάζει, μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε χαμογελώντας
ησυχία, μπορούσα να ακούσω και τον παραμικρό ήχο
η φωνή του όμως καθαρή, βροντερή και παρατεταμένη συντάραζε τις πέτρες
"καλάα ψάαααααααααρια" ήταν ο ψαράς από τα νένητα
σταμάτησε το αυτοκίνητο του μπροστά μου
για 1-2 λεπτά φώναζε χωρίς να φανεί κανείς, τραβούσε τόσα πολλά δευτερόλεπτα την πρώτη συλλαβή που δεν μπορούσες να καταλάβεις
ήρθε ο πρώτος πελάτης, μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει φάει τη ζωή της στα δίκτυα και τη θάλασσα, στο πρόσωπο της, φωτογραφία, η μελαγχολική της αποφασιστικότητα και γνώση
"πόσο τα 'χεις;"
"3,5 τα ψηλά, 5 τα χοντρά, α σου βάλω 2 κιλά;"
"ε-θέλω, 3 ευρώ τα κακαρέλια! σιγά μην τα πουλήσεις, τι α τα κάμεις που α σου μείνουνε;"
"άντε πάρε 2 κιλά με 6"
"τίποτις ε μπαίρνω, δώσμου 2 κιλά με 5" του λέει με τη θλιμμένη της σιγουριά
"εντάξει, εντάξει ότι πεις" τις τα ζυγίζει χαμογελαστός και πάει να ρίξει ένα στις γάτες που είχαν μαζευτεί
"άστω!", του το παίρνει από το χέρι, "σιγά μην τ' αφήκω σε τούτη, α το ρίξω στη δικιά μου"
λέει και φεύγει
χαμογελώντας ακόμα ο ψαράς, πιάνει 2-3 ψαράκια και τα ρίχνει στις γάτες
ο επόμενος πελάτης χωρίς παζάρια πήρε 2 κιλά των πέντε ευρώ
κι ο επόμενος ενάμιση κιλό των τριών ευρώ
συνέχισε να φωνάζει, μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε χαμογελώντας
Ετικέτες
κακαρέλια,
καλαμωτή,
στο μαγαζί,
χίος,
ψάρια
24 Απρ 2012
23 Απρ 2012
20120417 3 φωτογραφίες από την περιφορά των εικόνων
τρίτη του πάσχα - νιότριτο
περιφορά των εικόνων
μετά την περιφορά
περνούν μπροστά μου δυο γυναίκες
με τις εικόνες τους στο χέρι
"ε, να σας βγάλω και τις δυο μαζί μια φωτογραφία"
"άντε βγάλε μας"
"ωραία, σας ευχαριστώ"
"εγώ θέλω να με βγάλεις και μια μοναχιά μου"
"για τι τη θέλεις, για ταυτότητα;"
"όχι, για τον τάφο μου"
"! ε τι σε πειράζει για μετά, ας βάλουν οτι θέλουνε"
"όχι θέλω να την δω πρώτα εγώ"
"εντάξει"
"από πιο μακριά, να φαίνομαι από τη μέση και πάνω"
"εντάξει"
Ετικέτες
καλαμωτή,
νιότριτο,
στο μαγαζί,
χίος
22 Απρ 2012
15 Απρ 2012
14 Απρ 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)